Zo verbijsterend als het verhaal over Dion Graus ook is, zoveel valt er af te dingen op de structuur.
Op een dag in april 2018 huurt Graus een suite in het Van der Valkhotel Schiphol. In de luxueuze kamer met kingsize bed, sauna en bubbelbad zal Graus, samen met zijn echtgenote Joyce, de oud-rechercheur ‘Arthur’ ‘een leuke avond’ bezorgen.‘Tuur’ is een van zijn beveiligers. De PVV-politicus is altijd bang dat moslimfundamentalisten het niet bij dreigementen zullen laten. Al zo vaak heeft hij Geert Wilders gesteund in kwesties als de kopvoddentaks, of die film van ’m, Fitna – de kogelbrief die toen aan Wilders werd gestuurd, was ook aan hem gericht.
Arthur werkte lang bij de politie, voordat hij tot zes jaar cel werd veroordeeld vanwege zijn rol bij de moord op een sportschoolhouder in Almere. Voor Dion Graus is dat strafblad geen reden zich niet, net als voorheen, bij optredens in het land door Tuur te laten vergezellen.
Hij doet de dingen nu eenmaal graag The Graus Way. NRC portretteert hem als een getroebleerde ziel die zich van mislukt handelsreiziger in diergeneesmiddelen opwerkt tot politicus, maar ook als de argwanende, haast paranoïde straatvechter die steeds dieper overtuigd is geraakt van het complot tegen hem.
Waar Dion komt, komt ruzie, weten zijn fractiegenoten.
‘Wat loop je nou weer te blèren man. Doe eens normaal’, voegt Hero Brinkman hem toe als Dion Graus uit de PVV dreigt te stappen wanneer ‘ze’ zijn ‘dierenpolitie’ niet steunen.
Maar vooral verdraagt hij het niet dat PVV-leider Wilders wordt beschermd door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB), terwijl hij het maar op een lopen moet zetten als de dreiging wél concreet wordt.
Hij regelt zijn beveiliging daarom zelf wel, ‘the Graus way’. Naar optredens in het land neemt hij Arthur mee, of een ander gespierd type.
Toch zal hij blijven ontkennen dat hij ooit beveiligers heeft ingehuurd. Daar hoeft Dion Graus niet eens over te liegen, schrijven Dohmen en Luyendijk. Hij hoefde zijn beveiligers niet in te huren. Ze stuurden immers nooit een rekening.
‘Ik hou die jongens vrij, ik betaal het eten voor ze, en zo’, zei Graus tegen de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding.
‘Die jongens hebben vaak een leuke avond’, voegde hij er nog aan toe.
